บุคคลอย่างทักษิณเกิดจากความเหลื่อมล้ำระหว่างภาคเกษตรกับภาคอุตสาหกรรม

           ท่านผู้อ่านคิดว่าเพราะเหตุใดคนเมืองและคนชนบทจึงมีทัศนคติต่อนักการเมืองอย่าง พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตรแตกต่างกัน และอาชีพของผู้คน เกี่ยวกับคนอย่างทักษิณกับ ทานากะ คะคุเอ (ทักษิณของญี่ปุ่น สามารถอ่านรายละเอียดได้ในฉบับวันที่ 8 สค. 2556) อย่างไร

             ดังที่กล่าวไว้แล้วในฉบับที่ผ่านๆมาว่าการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศทั้งหลายในเอเชียย่อมพัฒนาที่ภาคอุตสาหกรรมและบริการเป็นหลักทำให้คนเมืองมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เสมือนเป็นการทอดทิ้งชนบทไปในตัว แม้ว่านักวิชาการบางส่วนจะบอกว่าเป็นเพราะนโยบายของรัฐบาลที่ผ่านมาไม่ดีก็ตาม แต่ภาคเกษตรไม่สามารถกระตุ้นความต้องการบริโภคของมนุษย์ได้อย่างอุตสาหกรรมและบริการอยู่แล้ว เศรษฐกิจญี่ปุ่นเป็นหลักฐานที่ดีว่าแม้จะมีนโยบายทางการเกษตรดีเพียงใด ภาคเกษตรก็ไม่สามารถเติบโตได้ทันภาคอุตสาหกรรม

               ผู้ที่จับจุดนี้ได้ก่อนใครและใช้ประโยชน์จากความเหลื่อนล้ำนี้เพื่อสร้างอำนาจทางการเมืองได้สำเร็จก็คือทักษิณและทานากะ คะคุเอ เมื่อทานากะได้เข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นในปี 1972 ได้เริ่มนโยบายที่มีเป้าหมายในชนบทอย่างการชดเชยรายได้เกษตรกร และนโยบาย “อุตสาหกรรมทั่วประเทศ” ที่หมายถึงเปลี่ยนวิถีเกษตรกรในชนบทให้เป็นอุตสาหกรรมให้หมด แต่ว่าญี่ปุ่นในขณะนั้นยังมีระบบสาธารณูปโภคพื้นฐานที่ไม่ดีพอ จึงเร่งสร้างระบบคมนาคมอย่างทั่วถึงทุกรูปแบบ ตั้งแต่ถนนธรรมดา ทางด่วน ไปจนถึงรถไฟความเร็วสูงอย่างชินกันเซน จึงไม่มีเวลาเหลือให้กับนโยบาย “อุตสาหกรรมทั้งประเทศ” เท่าไรนัก

              ในสมัยที่ทักษิณเข้ามาบริหารบ้านเมือง ประเทศไทยได้มีระบบสาธารณูปโภคพื้นฐานในระดับหนึ่งแล้ว ซึ่งเป็นผลการพัฒนามาตั้งแต่สมัยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ทักษิณจึงดำเนินการเอาใจคนจนในชนบทได้ทันทีผ่านนโยบายประชานิยมต่างๆ ทั้งการแจกเงินตามหมู่บ้านต่างๆ หมู่บ้านละกว่าล้านบาทบ้าง ทั้งนโยบาย 30 บาทรักษาทุกโรคบ้าง ซึ่งในความเป็นจริงแล้วก็คือการโปรยเงินจากในคลังเพื่อปรนเปรอประชาชนไม่ต่างกับที่เคยเกิดขึ้นในญี่ปุ่นหรือแม้แต่บางประเทศในยุโรป

เพราะความไม่สมดุลในการพัฒนาเศรษฐกิจทั้ง 2 ภาค จึงเกิดผู้นำหัวใสใจกล้าอย่างทักษิณ และทานากะ คะคุเอ เกิดขึ้น ความเป็นคู่แฝดของทั้งคู่ไม่ได้มีเพียงเท่านี้ โปรดติดตามฉบับต่อไป